| ANAÇLAR | AĞAÇ GELİŞİMİ | KİREÇLİ VE YÜKSEK PH'LI TOPRAKLARA DAYANIKLILIK | AĞIR VE TABAN SUYU YÜKSEK TOPRAKLARA DAYANIKLILIK | KISITLI SULAMA VE KURAKLIĞA DAYANIKLILIK | ÖNERİLEN DİKİM MESAFELERİ | TİCARİ MEYVE BAŞLANGIÇ YAŞI | |
| Myrobolan 29 C |  |
|
|
|
3,5m x 4 m 4 m x 5 m |
3 veya 4 | |
| Marianna 2624 | |
|
|
|
3,5m x 4 m 4 m x 5 m |
3 veya 4 | |
| Marianna GF 8/1 | |
|
|
|
3,5m x 4 m 4 m x 5 m |
3 veya 4 | |
| Pixy | |
|
|
|
2,5 m x 4 m 2,5 m x 5 m |
3 | |
| Değerlendirme Skalası : Zayıf Orta Kuvvetli |
|||||||
ERİK HAKKINDA GENEL BİLGİ
Erikler Asya - Avrupa kökenli türler, Japonya - Çin kökenli türler ve Kuzey Amerika türleri olmak üzere 3 gruba ayrılırlar. Asya – Avrupa grubunda Giant, Presedent, İtalyan, Sugar, Stanley, Karagöynük, Köstendi, Diamond,Victoria ve Can erikleri ( Papaz, Can, Aynalı, Havran); Japonya – Çin grubunda Climax, Santa Rosa, Beauty, Formosa; Kuzey Amerikagrubunda Golden Beauty ve Robinson çeşitleri sayılabilir.
Türkiye'de Doğu Anadolu'nun yüksek yayla mıntıkası ile, Güneydoğu Anadolu'nun kurak ve çok sıcak bir kısım yerleri hariç her tarafta yetişir.
Erkenci dönem can eriğini yaz ortalarında olgunlaşan Japon eriği (P. salicina) takip eder. Ağustosta olgunlaşmaya başlayan Avrupa eriği (P. domestica) ise ekim ayına kadar yenebilir. Farklı dönemlerde olgunlaşan eriğin, farklı biçim ve büyüklükteki meyvelerinin ince kabuğu, türlere göre yeşil, sarı, kırmızı ve mor renklerdedir. Türkiye'de en tanınmış erik çeşitleri can eriği, papaz eriği, mürdüm eriği vetatlı üryani eriğidir.
Anavatanı Anadolu olan erikler, dünyanın değişik iklim bölgelerine göçler ve harpler sebebiyle adapte olmuşlardır. Kafkasya ve Hazar Deniz'i çevresinden dünyaya yayıldığı sanılmaktadır. Prunus institiaadlı bir diğer erik türünün anavatanı ise Şam bölgesidir. Bütün dünyadaki erik çeşitlerinin sayısı, 2.000'den fazladır. Türkiye'de yetiştirilen çeşitlerin sayısı da 200'ün üstündedir.
ERİK ANAÇLARI
Myrobolan 29 C : Çeşitli toprak koşullarına adapte olabilen yarı bodur bir anaçtır. Hem yüzeysel hem de hafif derine giden bir kök sistemine sahiptir. Ağır bünyeli, killi ve kireçli topraklara dayanımı iyidir. Kök ur nematodlarına dayanıklıdır. Üzerindeki çeşidi erken yaşta meyve yatırır. Kayısı çeşitlerinin bir çoğu için de anaç olarak kullanılmaktadır.
Marianna 2624 : Myrobolan 29 C'den daha az kuvvete ve yüzeysel kök sistemine sahip yarı bodur bir anaçtır. Ağır bünyeli ve killi yapıdaki topraklara daha dayanıklıdır. Kök ur nematodlarına dayanıklı olup bakteriyel dal kanserine çok hassastır. Bazı kayısı çeşitleri için anaç olarak kullanılabilmektedir.
Pixy : Klasik erik çöğürünün %40-50'si kadar büyür. Organik madde bakımından zengin ve iyi havalanan süzek karakterli topraklarda daha iyi gelişir ve verim verir. 3 yaşından sonra verime yatar. Sık dikime uygun bir anaçtır. Sulama ve bakım koşulları iyi olmalıdır.
Marianna GF 8/1 : Myrobolan 29 C'ye göre daha yüzeysel bir kök yapısına sahiptir. Su tutma kapasitesi iyi olan topraklara uygundur.
ERİK İKLİM VE TOPRAK İSTEKLERİ
İklim İstekleri : Erikler türlerine göre genel olarak değişik iklim şartlarında yetiştirilebilirler. Böylece, erik türlerini mutedil, sıcak mutedil ve soğuk mutedil iklim bölgelerinde ve hatta kış dinlenmesi kısa süren tür ve çeşitlerde, subtropik bölgelerde bulmak mümkündür. Erken çiçek açan çeşitler geç donlardan zarar görürler. Yağışların iyi dağıldığı ve yıllık yağış toplamının 750 mm'yi bulduğu yerlerde erikler sulamadan da yetiştirilebilir, ancak meyvelerin irileşmesi ve iyi kalitede olgunlaşmaları için yeteri kadar suyun bulunması gerekir.
Toprak İstekleri : Erikler toprak bakımından orta derecede seçici olarak kabul edilirler. Japon erikleri için en uygun topraklar humuslu, besin maddelerince zengin, yeter miktarda neme sahip sıcak topraklardır. Ağır topraklarda Avrupa erikleri Japon eriklerine göre daha iyi sonuç verirler. Drenajı kötü topraklarda badem, kiraz, kaysı ve şeftaliden daha iyi sonuç verirler. En uygun toprak pH'sı 6.5-7 dir.
